De start van een nieuw jaar in de wijngaard brengt altijd verandering met zich mee, maar voor ons, Jip en Elise, was die dit keer extra ingrijpend. Sinds januari vormen wij het vaste wijngaardteam op Valke Vleug, in opvolging van Bram.
Voor ons beiden is het de eerste keer dat we een volledig seizoen in de wijngaard staan. Spannend, en dat blijft het, maar we zijn er met veel enthousiasme en leergierigheid aan begonnen. Dankzij de gedeelde kennis en ervaring van Bram is de overgang vlot verlopen, en konden we vol vertrouwen onze weg zoeken tussen de ranken.
Drie maanden snoei en grazende helpers
We begonnen het jaar met de winterse snoei. Een intensieve periode van bijna drie maanden waarin we elke slapende wijnrank zorgvuldig in vorm brachten volgens de Double Guyot-methode. Terwijl onze vingers regelmatig dreigden af te vriezen, kregen we gezelschap van bijzondere tijdelijke collega’s: een kudde schapen. In het kader van onze inzet op bio regeneratieve landbouw trokken ze van perceel naar perceel, al grazend en bemestend. Zo droegen ze bij aan de verbetering van de bodemkwaliteit en het stimuleren van biodiversiteit in de wijngaard.
Hun aanwezigheid bracht leven in het winterse landschap. Het was een prachtig zicht hoe hun dikke vachten opgingen in het wit van de sneeuw. Zelfs nu blijft hun wol hier en daar hangen aan de wijnstokken, een stille herinnering aan een koude, maar kalme winter.
Tussen vuur en vorst: een les in waakzaamheid
Na een stevige winter brak een zonnig en opvallend droog voorjaar aan. De zon maakte werken in de wijngaard zeer aangenaam, maar zette ons tegelijk aan het denken: de schaarse regenval betekende extra waakzaamheid voor de bodem en de gewassen. Gelukkig beschikken we sinds kort over nieuwe softwaretoepassingen zoals Sencrop, Process2Wine en Vintel. Via deze systemen kunnen we het weer, vorstrisico, schimmeldruk en onze dagelijkse wijngaardtaken opvolgen.
Toch laat de natuur zich niet altijd voorspellen. Op 7 april werden we onverwacht geconfronteerd met een vorstnacht. Na deze nacht plaatsten we de kaarsen tussen de rijen. Deze kaarsen geven warmte af binnen een bepaalde straal, en helpen zo de jonge knoppen te beschermen tegen bevriezing. In percelen zonder kaarsen zetten we de Frostbuster in: een machine achter de tractor die warme lucht tot 20 meter ver blaast. Door hiermee door de wijngaard te rijden, bevorderen we de luchtcirculatie en dringen we de koudeval terug.
Het was een spannende, intense en tegelijk enorm leerrijke periode. Tot aan de Ijsheiligen (15 mei) bleven we paraat, klaar om opnieuw in te grijpen wanneer nodig. Geen makkelijke fase, maar samen met de wijngaard zijn we erdoor gekomen.
Opbinden, uitdunnen en verticale groei
Na de snoei ging onze aandacht naar het opbinden van de scheuten. Het doel? Een stevig bladerdek dat de basis vormt voor een gezonde groei. Intussen zijn we volop bezig met het uitdunnen van overtollige scheuten, zodat we een optimale luchtcirculatie behouden en de schimmeldruk verlagen. Alles groeit nu mooi volgens het Vertical Shoot Positioning-systeem (VSP). Het is fascinerend om te zien hoe snel de planten groeien.
Gelukkig staan we er niet alleen voor. We krijgen ondersteuning van een aantal fantastische mensen die ons helpen bij het snoeien, opbinden en uitdunnen. Dit zijn essentiële taken in het groeiseizoen, die op tijd afgewerkt moeten worden. Ook op machinaal vlak hebben we grote stappen gezet: we leerden professioneel rijden met de tractor en werken met de bijhorende machines voor de wijngaard. Onder deze taken behoort ook tussen de stokken maaien en instaan voor de vorst- en gewasbescherming.
Leven in de wijngaard
Tussen al het werk door leerden we ook onze omgeving beter kennen. De wijngaard leeft namelijk niet alleen door de wijnstokken, maar ook door de dieren en planten die er hun thuis hebben gevonden. We zetten actief in op het bevorderen van biodiversiteit, door bewust na te denken over hoe we het ecosysteem kunnen ondersteunen zonder het te verstoren en waar mogelijk zelfs versterken.
Zo zijn de valken opnieuw te zien in onze twee valkentorens, vergezeld door een indrukwekkend aantal andere vogelsoorten. Konijnen en hazen kruisen geregeld ons pad, en een vaste fazant laat zich af en toe zien tussen de rijen. Tussen de wijnranken hangen talloze kleine spinnen, iets waar Elise in het begin even aan moest wennen, maar die een belangrijke rol spelen in het evenwicht van dit ecosysteem en ongewenste insecten kunnen verwijderen.
Een ander mooi detail: sinds half maart oogsten we asperges aan de rand van de wijngaard. Deze werden gezaaid door Bram en vormen een mooie herinnering aan de aspergeteelt die hier vroeger plaatsvond, in deze rijke aspergestreek van Liezele. Hun kopjes steken net boven de grond uit, tussen de jonge ranken. Dit wijst op de vruchtbaarheid van de bodem waarop ons Wijndomein Valke Vleug gevestigd is.
Intussen bereiden we ons voor op de volgende mijlpaal van het seizoen: de bloei. We zijn benieuwd wat de komende maanden zullen brengen. De natuur laat zich niet altijd sturen, maar dat maakt het werk zeer boeiend. Wekelijks rapporteren wij aan wijnmaker Pieter wat er speelt in de wijngaard. Op de vraag hoe het ervoor staat, uitte Elise krachtig: “Alles groeit hard, maar wij gaan ook hard!”